De waarde van de ADI-R om ASS vast te stellen

In hoeverre kan de ADI-R bijdragen tot de vaststelling van ASS in ruimere zin

Op basis van een grote onderzoeksgroep in Nederland hebben De Bildt en collega's (De Bildt et al., 2013) onderzocht in hoeverre de ADI-R kan bijdragen aan het vaststellen van ASS in bredere zin. De groep bestond uit 1 204 kinderen die deelnamen aan drie verschillende onderzoeken. De meerderheid van de groep (81%, waarvan 34% met autisme en 47% met een andere ASD) bestond uit kinderen met een klinische classificatie van ASD.

In de groep met een verstandelijke beperking (CB) was de gevoeligheid van de oorspronkelijke ADI-R criteria (Rutter et al., 2003) in het maken van onderscheid tussen klinisch autisme en andere ASS en niet-spectrum was 0,88; specificiteit was 0,59, en efficiëntie was 0,71. In de groep zonder ASS waren deze waarden respectievelijk 0,79, 0,52 en 0,60. De interne consistentie (Cronbach's alpha) van de domeinen van de ADI-R varieerde van 0,86 tot 0,90 voor het sociale domein, van 0,77 tot 0,81 voor het verbale communicatiedomein, van 0,81 tot 0,83 voor het non-verbale communicatiedomein, en van 0,56 tot 0,61 voor het beperkte en repetitieve gedrag (BRG)-domein. De interne consistentie en criterium-gerelateerde validiteit van de domeinen van de ADI-R zijn dus goed voor alle domeinen in de groepen met en zonder VB.

Als we de classificatie van de ADI-R loslaten en alleen kijken naar de inhoud van de domeinen in relatie tot het begrip ASS, blijkt dat de ADI-R domeinen gedragingen bevatten die zeer relevant zijn voor ASS - met of zonder VB. Wanneer men echter de voorgestelde drempels toepast, blijken deze niet optimaal te zijn in de niet-BMS-groep. (Zie de handleiding voor meer informatie).

Het combineren van ADI-R criteria met ADOS-2 algoritmes

In de groep met VB zijn alle ADI-R criteria ongeveer even efficiënt in het onderscheiden van autisme en ASS van non-spectrumstoornissen. Een belangrijke winst van het toevoegen van de ADOS-2 bij de diagnostiek, is de toename van de specificiteit. Gezien de plaats van deze instrumenten in de diagnostiek, is de specificiteit de belangrijkste waarde om te kiezen tussen de criteria als de efficiëntie overeenkomt.

Voor personen met een VB resulteren de originele ADI-R criteria in combinatie met de ADOS-2 autismecriteria in een hoge specificiteit. Als de ADI-R criteria gecombineerd worden met de ADOS-2 ASS-criteria, is er een betere balans tussen sensitiviteit en specificiteit. Daarom zouden wij de originele criteria van de ADI-R en de ADOS-2 criteria verkiezen om ASS bij mensen met een VB vast te stellen. Deze criteria hebben ook de hoogste overeenstemming met de klinische classificatie autisme of ASS versus non-spectrum.

Implicaties voor de klinische praktijk

Op basis van dit onderzoek adviseren de auteurs het gebruik van de originele criteria van Rutter et al. (2003) om ASS van non-ASS te onderscheiden bij personen met een VB. Deze criteria zijn het meest specifiek en hebben de beste balans tussen sensitiviteit en specificiteit.

Bij het gebruik van de ADI-R in combinatie met de ADOS-2 om (in de groep met VB) kinderen met ASS op te sporen, neemt de specificiteit toe ten opzichte van de ADI-R alleen.

Voor kinderen met een cognitief niveau boven een VB springt geen van de criteria eruit voor het onderscheiden van ASS. Ze zijn allemaal hoogspecifiek, met als gevolg dat het toepassen van de ADI-R in combinatie met de ADOS-2 in deze groep zal resulteren in weinig vals-positieven. Dat kan echter betekenen dat er kinderen met ASS over het hoofd worden gezien.